Pranayalekhanam

പ്രണയ ലേഖനം 

പ്രണയ ലേഖനം എഴുത്തുന്നതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ? അതിനിയിപ്പോ ഒരാൾക്ക് കൊടുക്കാൻ വേണ്ടി അല്ലായെങ്കിൽ പോലും മനസ്സിൽ പ്രണയം അങ്ങിനെ നിറയാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ഇത്തിരി പകർന്ന് എടുത്തു ഒരു കടലാസു തുണ്ടിൽ കുറിച്ചിടുന്നത്  ഒരു സുഖം ആണ്. പേന തെളിയുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാൻ കോറിയിടുന്ന ആ ആദ്യ വരയിൽ പോലും കടലോളം സ്നേഹം നിറച്ചേക്കണം. പിന്നെയങ്ങോട്ട് ഓരോ കുത്തിലും കോമയിലും വരെ സ്നേഹവും പരിഭവവും സ്വപനങ്ങളും നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയേക്കും എന്നു തോന്നിപ്പോകണം. ഒടുവിൽ പേരെഴുതി ചുവടെ അലസമായി വരച്ചേക്കാവുന്ന വരയിൽ പോലും എഴുതിയതിലേറെ ഉള്ളിൽ ആർത്തലയ്ക്കുന്നു എന്നു ഒരു ഉറപ്പു കൂടെ കൊടുത്തേക്കുക.

കണ്ണനും അമ്മയും

കണ്ണനും അമ്മയും

1 . അമ്മ ഭക്ഷണം കഴിച്ചോണ്ട് ഇരുന്നപ്പോ പെട്ടെന്ന് കണ്ണന് ഒരു മൂത്രശങ്ക. നല്ല കാറ്റൊക്കെ കൊണ്ട് പുറത്തു  കാര്യം സാധിക്കാം എന്ന് ഓർത്തതാ  അവൻ . പക്ഷെ രാത്രിയാണ് അതോണ്ട് ഒരു ധൈര്യത്തിന് അമ്മേം കൂടെ പോര് എന്നൊരു വാഗ്ദാനം തന്നു  ...

കണ്ണന്റെ ഒപ്പം പുറത്തിറങ്ങി ആകാശത്തോട്ട് നോക്കിയപ്പോ ആണ് ഏത് അവസരത്തിലും  തിരിച്ചറിയാറുള്ള ഓറിയോൺ നക്ഷത്ര കൂട്ടം കണ്ണിൽ പെട്ടത്. കണ്ണൻ ആണെങ്കിൽ മകെര്യം  നക്ഷത്രം ആണ് താനും.

ശബ്ദത്തിൽ ഇത്തിരി ആത്മീയതയും അറിവും ഒക്കെ ഉൾപ്പെടുത്തി 'അമ്മ പറഞ്ഞു 'അമ്മ പണ്ട് സ്കൂളിൽ പോവുമ്പോഴേ തിരിച്ചറിയുന്ന നക്ഷത്ര കൂട്ടം ആണ് ഓറിയോൺ... കണ്ടില്ലേ അമ്പോറ്റി അതെ നക്ഷത്രത്തിൽ അമ്മയ്ക്ക് കുഞ്ഞിനെ തന്നതും.,

മൂത്രമൊഴിപ്പൊക്കെ കഴിഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നിന്ന് അമ്മയെ നോക്കി കണ്ണൻ : ''അമ്മ രാത്രിയിൽ ആയിരുന്നോ സ്കൂളിൽ പ്പോയിക്കൊണ്ട് ഇരുന്നത്?''
ഇനി കൂടുതൽ പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ ...അകത്തുകേറി വേഗം വാതിൽ അടച്ചു.


ശുഭം.....

അമ്മുവും കണ്ണനും

1.അമ്മുവും കണ്ണനും കൂടി ഏതോ ദിനോസറിൻറെ പുസ്തകം നോക്കുവാ ...പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും വച്ച്  ദിനോസർ ചരിതം തകർത്തോണ്ട് ഇരിക്കുന്നതിനിടയിൽ കണ്ണൻ: 'ഈ ദിനോസർ എങ്ങാനും  വന്നു അമ്മുനെ പിടിച്ചോണ്ട് പോയിരുന്നേൽ ഇപ്പോ കുഞ്ഞേട്ടന് അനിയത്തി ഉണ്ടാവുമായിരുന്നോ ?

ആകെ സങ്കടപ്പെട്ടു അമ്മു: അയ്യോ ...ഈ ദിനോസർ അങ്ങാനും ഇപ്പോ വന്നു കുഞ്ഞേട്ടനെ പിടിച്ചു തിന്നാൽ അമ്മുനു  കുഞ്ഞേട്ടൻ ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ...

കണ്ണൻ: അമ്മു ഈ കളി മതി ...നമുക്ക് വേറെ വല്ലതും കളിക്കാം....

ends .....

എൻറെ അനിയത്തികുട്ടിയ്ക്ക്

എന്നേക്കാൾ ഒന്നര വയസ്സിനു ഇളയത് ആയിട്ടും കൂടി എന്‍റെ വാശികൾ കുഞ്ഞിലേ സമ്മതിച്ചു തന്നതിന്...

സംസാരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ വഴക്കു കൂടിയതിനു...

ഒടുവിൽ അച്ഛൻ പിടിച്ചു രണ്ടു പൊട്ടിക്കുമ്പോൾ വഴക്കു മറന്നു ആ വലിയ ഉണ്ടക്കണ്ണുകൾ എനിക്ക് വേണ്ടി നിറയ്ക്കുന്നതിനു...

കലോത്സവ വേദികളിൽ എന്‍റെ ഒപ്പം കൂടിയ ഹൃദയമിടിപ്പുമായ് കൂട്ടിരുന്നതിനു...

എന്‍റെ വഴിവിട്ട ചിന്തകളെ തളച്ചു നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചതിന്...

എന്‍റെ കള്ളത്തരങ്ങൾ ഞാൻ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങും മുൻപ് കണ്ടു പിടിക്കുന്നതിനു...

എന്‍റെ പക്വതയില്ലായ്മ ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രം ഒരുപാട് പക്വമായി പെരുമാറുന്നതിനു...

നിറത്തിന്റെ പേരിൽ കളിയാക്കലുകൾ കേട്ടപ്പോഴൊക്കെ ...കുഞ്ഞേച്ചി നല്ല്യാ ...എന്ന് പറഞ്ഞതിന്...

പറ്റിക്കപ്പെടാതിരിക്കാൻ   എനിക്കും ചുറ്റും തീർത്ത സംരക്ഷണത്തിന്...

എവിടെയും രണ്ടാം സ്ഥാനക്കാരിയായി മാറി നിന്ന് തന്നതിന്...

എഴുതാൻ തുടങ്ങ്യപ്പോൾ മനോഹരമായ ഭാഷാ ശൈലി കൊണ്ട് സഹൃദയരെ കൈയ്യിലെടുത്തതിന് ...

നാട്ടിലെ അമ്പലത്തിലൊന്നു പോയി വന്നാൽ പോലും ക്ഷീണിച്ചു കിടക്കുന്ന ആൾ ഇടുക്കിയിൽ പോയി എം ടെക് എടുത്ത് ഞെട്ടിച്ചതിനു ...

എന്നെക്കാൾ കൂടുതൽ എന്‍റെ ഉയർച്ചകൾ സ്വപ്നം കണ്ടതിനു...

എന്‍റെ ജീവിതത്തിലെ നന്മകൾക്കു വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിച്ചതിനു...

എന്‍റെ മോനെ ഒൻപത് മാസവും എന്നോടൊപ്പം മനസ്സിൽ പേറിയതിനു...

ഞാനവനെ കുറിച്ച് കാണുന്ന സ്വപ്നങ്ങൽക്ക് നല്ല കേൾ വിക്കാരിയായതിനു...

അവന്‍റെ കുഞ്ഞിക്കാൽ ഒന്ന് കാണാൻ നോറ്റിരുന്നതിനു...

അവനു വേണ്ടി കരഞ്ഞതിന്...

ഏറെ ഹൃദ്യമായി ഒരാളെ സ്നേഹിച്ചു സ്വന്തമാക്കിയതിന്...

എന്നെക്കാൾ ഏറെ വീട്ടുകാരെ സ്നേഹിക്കുന്നതിനു.... മനസ്സിലാക്കുന്നതിനു അവരോട് പിണങ്ങുന്നതിനു...

ഒരു നല്ല വീട്ടുകാരിയാവാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനു...

ഒരു കുഞ്ഞി കള്ളൻറെ 'അമ്മ കുട്ടി ആയതിനു ....

സൗദിയിലെ ചൂടിലും...മാറി വരുന്ന തണുപ്പിലും നാട്ടിലെ പച്ചപ്പിനെ ഓർത്തു ഗൃഹാതുരയാവുന്നതിനു  ...

പിറന്നാൾ ദിവസങ്ങളിൽ  ഒ രുപാട് നിഷ്കളങ്കമായി എന്നോട്ചോദിക്കുന്നതിനു .."അച്ഛന്റെ പിറന്നാളിനും അരുണേട്ടന്റെ പിറന്നാളിനും ഒക്കെ കുഞ്ഞേച്ചി പോസ്റ്റ് ഇടൂല്ലോ...അപ്പൊ എന്റെതിനും ഇടുമാ യിരിക്കും അല്ലെ...നല്ല ഫോട്ടോ ഇടനേ.."


കണ്ണൻറെ "happy birthday ചെറിയമ്മ " കേൾക്കാൻ മാത്രം പിറന്നാൾ ദിനത്തിൽ ആറ്റുനോറ്റു  കാത്തിരിക്കുന്നതിനു...

എല്ലാറ്റിലും ഉപരി നന്മയുള്ളൊരു മനസ്സ് കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്നതിന് ...മഞ്ഞിൽ കുളിർ ന്ന ....മഴയിൽ പൊതിഞ്ഞ ആശംസകൾ ...കൂടാതെ  നന്മകളും ...

(അവളുടെ പിറന്നാൾ ദിനത്തിൽ{ ഒക്ടോബർ 22 }നു എഴുതിയത് )

മഴയെടുക്കാതെ പോയ ചിലത്...

ഒരു നല്ല മഴയോർമ തിരക്കി ഇറങ്ങിയത് ആണ് ഞാൻ. നിങ്ങൾക്ക് എന്നോട് പറയാൻ നല്ലൊരു മഴ ഓർമ ഉണ്ടോ? സത്യം പറഞ്ഞാൽ മഴയോട് എനിക്കെന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു പ്രണയം ഒന്നും ഒരിക്കലും തോന്നിയിട്ടില്ല. മഴ നനയാൻ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത...നനുത്തൊരു പുതപ്പിനടിയിൽ മഴതാളം കേട്ടുകൊണ്ട് കിടക്കാൻ മാത്രം ഇഷ്ടമുള്ള എന്നെ മാത്രമേ എനിക്ക് ഓർമ ഉള്ളു.അതും  മഴയോട് ഉള്ള ഇഷ്ടം തന്നെ അല്ലെ എന്നാണെങ്കിൽ ...അത്ര വലിയ ഇഷ്ടം ഒന്നും അല്ല എന്ന് തന്നെ ഞാൻ പറയും..മേടചൂടിൽ ജനിച്ചത് കൊണ്ടാവും എനിക്കും മഴയ്ക്കും ഇടയിൽ എപ്പോഴും ഒരു ജനലിന്റെ അകലം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോഴും ആ അകലം അങ്ങനെ തന്നെ ഉണ്ട്. അതങ്ങിനെ ഇരിക്കട്ടെ ... ഇനി മഴയോർമയിലേക്ക് പോയാൽ...

ഒരു ഇടവപ്പാതി യിൽ ആണ് എന്റെ എല്ലാം എല്ലാം ആയിരുന്ന അച്ഛമ്മ എന്നെ വിട്ടു പോയത്...അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഓരോ മഴയും എനിക്ക് ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടുപോയ പതിനഞ്ചുകാരിയെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമപെടുത്തൽ ആണ്. എന്റെ എല്ലാ കുറവുകളും തീരുന്ന, തീർക്കുന്ന, അപകർഷതാ ബോധത്തിൽ നിന്നു

 എനിക്ക് ഒളിച്ചോടാൻ ഉള്ള...വയറിന്റെ ചൂടിൽ ചുരുണ്ടുകൂടി പിന്നെയും പിന്നെയും ഒരു വയസ്സുകാരി ആവാൻ  ഞാൻ കണ്ടെത്തിയ ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമായ ഇടം ആണ് ഒരു മഴക്കാല വൈകുന്നേരത്തിൽ ഹൃദയ സ്തംഭനത്തിന്റെ പേരിൽ ഇല്ലാതെ ആയത്. അന്നത്തെ ആ മഴയ്ക്കപ്പുറം ഞാൻ ജീവിക്കുമോ എന്നു പോലും അറിയാതെ പോയ നിമിഷങ്ങൾ....

നമ്മൾ എല്ലാം അതിജീവിക്കും എന്നു ഞാൻ പഠിച്ചു തുടങ്ങിയെങ്കിലും;  എന്റെ നഷ്ടത്തിന് പകരം വെയ്ക്കാൻ ഒരിടം...എനിക്ക് എന്നെ കണ്ടെത്താൻ പറ്റിയേക്കും എന്നു  തോന്നിക്കുക എങ്കിലും ചെയ്തേക്കുന്ന ഒരിടത്തിനായി ഞാൻ നടത്തിയ ശ്രമങ്ങൾ എല്ലാം വിഫലം ആയിരുന്നു. പിന്നെയും കടന്നു പോയ മഴകാലങ്ങൾ ഒന്നും എനിക്ക് ഒരു കൂട്ടും തന്നില്ല. ഒരു മകര മഞ്ഞിന്റെ കുളിരിൽ ആണ് ഞാൻ സുമംഗലി ആയത് ...ഒരു വൃശ്ചിക തണുപ്പിൽ ആണ് ഞാൻ 'അമ്മ ആയത്. അപ്പോഴും മഴ അങ്ങിനെ ഒരു അകലത്തിൽ തന്നെ.

പിന്നെ കഴിഞ്ഞ വർഷം എന്നെ ചേച്ചിയമ്മ ആക്കി ഒരു മിഥുനമാസ മഴ വന്നു. ഞാനും മഴയും പതുക്കെ കൂട്ടു കൂടാൻ തുടങ്യോ എന്നു ഞാൻ സംശയിച്ചതേ ഉള്ളു തുടങ്ങിയില്ലേ കേരളം അടുത്തിടെ കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ പ്രളയം. ഇഷ്ടം കൂടൽ പതുക്കെ ഒരുപാട് ജീവനുകൾ എടുത്ത ആ മഴവെള്ളപ്പാച്ചിലിൽ ഒഴുകി പോയി. 

വടക്കൻ ജില്ലകളിൽ റെഡ് അലർട്ടും കടലോര മേഖലകളിൽ ഓറഞ്ച് അലർട്ടും ഒക്കെ ആയി മഴ അങ്ങനെ പരിഭവങ്ങളുടെ കെട്ടഴിക്കുകയാണ് പുറത്തു...ജനലിനിപ്പുറം കുഞ്ഞിനെ ചേർത്തു കിടത്തി പുതപ്പിനടിയിൽ മൊബൈലിൽ ടൈപ്പ് ചെയ്യുമ്പോ ഒരു വിങ്ങൽ...വലിയ ഇഷ്ടം ഒന്നും അല്ല ഈ മഴയെ എന്നു ആവർത്തിച്ചു ആവർത്തിച്ചു പറയുമ്പോഴും സ്വയം ചോദിച്ചു പോവുകയാണ്. എന്ത് അർഹതയാണ്  ഒരു മഴത്തുള്ളി എങ്കിലും കിട്ടാൻ നമുക്ക് ഉള്ളത്...ഈയിടെ നമ്മൾ എന്താണ് നമ്മുടെ ഭൂമിക്ക് വേണ്ടി ചെയ്തിട്ടുള്ളത്.

ഒരു തുള്ളി തെളിനീര്‌ പോലും ഭൂമിയുടെ തൊണ്ട നനയ്ക്കാതിരിക്കാൻ പ്ലാസ്റ്റിക്  മാലിന്യങ്ങൾ കൊണ്ട് പാളികൾ ഉണ്ടാക്കി...കിണർ കുത്തി വെള്ളം കിട്ടാനില്ലെന്നു പറഞ്ഞു വിലപിച്ചു ഭൂമിയിൽ അവശേഷിച്ച വെള്ളം കൂടി കുഴൽക്കിണറിലൂടെ വലിച്ചെടുത്തു...നിലം ഇന്റർലോക്കു ചെയ്യാൻ ഉണ്ടായിരുന്ന പുല്ലും ചെടിയും മരവും വെട്ടി നീക്കി....കടുത്ത വേനലിൽ തണലിനു വേണ്ടി കരഞ്ഞു..മഴ വൈകിയപ്പോൾ മഴയെ ശകാരിചും, മഴ വന്നപ്പോൾ മഴയെ ശപിച്ചും... ഒരു തുള്ളി വെള്ളം പോലും നാളേക്കായി കാത്തു വയ്ക്കാതെ നമ്മൾ ഇങ്ങനെ വളരാൻ തുടങ്ങിയ നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ഭാവിക്കായി പണം ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

നാളെ അവനു കുടിക്കാൻ ദാഹജലമോ, കഴിക്കാൻ വിഷം തീണ്ടാത്ത പച്ചക്കറി കളോ എന്തിനേറെ ശ്വസിക്കാൻ നല്ല വായുവോ ബാക്കി വയ്ക്കാതെ പരിസ്ഥിതിക്ക് കൂടുതൽ ദോഷം ചെയ്തുന്ന ശീതീകരിച്ച മുറികളിൽ നാളെയെക്കുറിച് സെമിനാറുകൾ നടത്തുന്നു. എന്നിട്ടും ഒന്നോ രണ്ടോ നാൾ അങ്ങോ ട്ടൊ ഇങ്ങോട്ടോ മാറിയാലും എല്ലാ ഇടവത്തിലും..മിഥുനത്തിലും കർക്കിടകത്തിലും തുലാത്തിലും മഴ നിറഞ്ഞു പെയ്യുന്നു. പിന്നെ പെയ്യുന്നതിന്റെ തീവ്രത !...നിങ്ങൾക്കും തോന്നാറില്ലേ മനസ്സു കനത്തു വിങ്ങി നിൽക്കുമ്പോൾ ആർത്തലച്ചു ഒന്നു കരയണം എന്നു!!.

photo credit : Google

ഇവിടെ

ഉത്തരങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ  ഇവിടെ 
അരുത്.വ്യക്തികൾ ... ബന്ധങ്ങൾ... 
ഇവയെല്ലാം വർജിക്കപ്പെടെണ്ടവയും, അസ്ഥിത്വം പോലും 
നിഷേധിക്കപ്പെടെണ്ടവയും ആകുന്നു.

ഇവിടെ... 

സ്വന്തം ബുദ്ധിയും അധ്വാനവും കൊണ്ട് നോട്ടുകെട്ടുകൾക്ക് 
അസ്ഥിവാരമിടാൻ ശ്രമിക്കുന്നവന് വിനോദത്തിനു പതിച്ചു 
കിട്ടുന്ന നിമിഷങ്ങൾ  സഹപ്രവർത്തകയുടെ  
കിടപ്പറ യിലെത്തിപ്പെടാൻ മാത്രമേ തികയുന്നുള്ളൂ. നിസ്വാർ 
ത്ഥയായ അവൻറെ  ജീവിത പങ്കാളി തൻറെ  പാതിവ്രത്യത്തിൻറെ  ഒരു പകർപ്പ് കൈമോശം വരാതിരിക്കാൻ  സൂക്ഷിക്കുന്നത് 
അവൾക്ക്  വിശ്വസ്തനായ അയൽവാസിയുടെ കൈകളിലാണ്. 
എനിക്ക് നടന്നു തീർക്കാനുള്ള വഴിയോരങ്ങളിൽ എല്ലാം 
ഒരിക്കൽ ഏറെ കൊട്ടിഘോഷിക്കപ്പെട്ട മൂല്യങ്ങൾ 
വിറ്റഴിയാത്ത    വില്പ്പന ചരക്കായ് കുന്നുകൂടി കിടക്കുന്നു .

ഉള്ളിൽ തല പോക്കാൻ തുടങ്ങിയ പൊള്ളുന്ന ചോദ്യങ്ങളെ 

അനുവാദമില്ലാതെ വളർന്ന കള യെന്ന  പോലെ പിഴുതെറിഞ്ഞു 
എൻറെ മനസ്സാക്ഷിയെ ആത്മാഹൂതി ചെയ്യാൻ അനുവദിച് 
നടന്നു നീങ്ങുകയാണ് ഞാൻ . പുതിയ സദാചാര നിയമങ്ങളെ 
നൂലിഴ കീറി പരിശോദികുന്ന സ്വയം പ്രഖ്യാപിത സന്മാർഗികൾ 
ക്കിടയിലൂടെ.

PIC CREDIT: GOOGLE

Politician and the Playwright

(This article was appeared in The New Indian Express Newspaper)

എന്‍റെ എഴുത്ത്

വഴിവിളക്കുകളും തണല്‍ മരങ്ങളും ഇല്ലാത്ത വഴിയിലൂടെ അലയാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് എവിടെനിന്നോ മനസ്സിലൊരു ആശയത്തിന്റെ തീനാമ്പ് ചിതറി തെറിച്ചു വീണത്‌ .

ഉള്ളില്‍ കിടന്നത് ഉരുണ്ടു കൂടാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അവിവാഹിതയായി ഗര്‍ഭം ധരിച്ച്ചവളുടെ ആകുലതകലാണ്   എന്നെ ചൂഴ്ന്നത് .അതൊരു തീ ഗോളം ആയി രൂപപ്പെട്ടെയ്ക്കാം  എന്ന തോന്നല്‍ നാട്ടുവഴികളിലൂടെ ഗര്‍ഭ ച്ച്ചിദ്രത്ത്തിന്റെ  വിഷക്കായ  തേടി അലഞ്ഞവളെ പോലെ എന്നെയും  വലച്ചു.അറിയാതെ പോലും ഒരുവരി പിറന്നു വീഴാതിരിക്കാന്‍ ഇരുട്ടിന്റെ കോണില്‍ ഒരു പായയില്‍ സ്വയം ഒതുങ്ങി ...ഒടുവില്‍ സൃഷ്ടിയുടെ വേദന അടിമുടി ഉലയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍  കൈയ്യെത്തി  കിട്ടിയ കരിക്കട്ടയില്‍ എന്‍റെ ആദ്യാക്ഷരങ്ങളുടെ പിറവി....

PIC CREDIT: GOOGLE

The Perfect Guide

(This article was appeared in The New Indian Express Newspaper)

Double Delight

On the chessboard too, twins Swathi and Swetha are identical in churning out novelty in every step to force their opponents into perplexed positions.

Through their astounding performance in the sub district-level Inter-school Chess Tournament held at St Antony’s High School in Vadakara a few days back, identical twins Swathi Sathyanath and Swetha Sathyanath secured their third successive sub-district championship title.

Hailing from Madappally, Swathi and Swetha, class IX students at the St Antony’s High School, Vadakara, buddied up with chess tactics from their infancy itself.

“Playing chess is like leading a battle, any deviation from the chess piece may expel you from your territory,” Swathi said.

According to the chess prodigy, concentration matters a lot in chess.

“By foreseeing the opponents’ movements, we could avoid approaching doom,” said prognostic player Swetha.

“A player is bound to keep himself off from mistakes,” she said.

On their success in chess, the budding chess players said, “We used to discuss our shortcomings after every competition.

The open analysis act as a boost to perform better in the coming contests.

” “Since I am a Physical Education teacher, I wished to engage my children in sports,” said their father and trainer Sathyanath.

“To my excitement, with exceptional memory power and ability to grasp things faster, both of them found their space in the chess world in a short span of time.

In the past two years, they have participated in state-level chess tournaments.

Their movements are vital enough for a rapid checkmate,” said their trainer.

For the past 25 years, Sathyanath has been serving as the physical education trainer at BEM High School, Vadakara.

While Swathi feels comfortable with Knight, the only chess piece capable of leaping over other piece, Queen instills confidence in Swetha with flexibility in movements.

Asked what is their strong point, with a wide grin on their face they said, “We play for the situation.

Movements of every chess piece teach lessons of baring the obstructions from the way to success.

” “When they were class V students, they were contented with participation in the tournaments.

Practicing with their brother Sachin Sathyanath, a class XI student at Government High School, Thalassery, helped them for the better assimilation of the acquired knowledge,” their father said.

Aspiring to be renowned chess players in the future, they admire Viswanathan w as their role model.

(This article was published in The New Indian Express newspaper in 2012)

Paralysed by Polio, Johnson Writes Life Saga with LED Light

Huddled up in a chair, the physical frame of this 45-year-old is not bigger than that of a toddler. Paralysed by polio, he cannot even move on his will. But, then deformities have never been a limiting factor in life for Madathinakath Johnson, a polio survivor, who has made his mark as an entrepreneur assembling LED device, and dreams of an energy-efficient future.

Johnson, who has turned his house in Peruvannamuzhi into a production unit, has no ‘assistive’ devices or technology to help him, only a sense of dignity and belief in ‘self-worth’. The company M-Digital, owned by him, assembles LED emergency lamps, street lights, LED bulbs, step-up transformers and electronic chokes.

A great champion of energy efficient LEDs and solar energy, Johnson feels that it is only a matter of time before people would

embrace the technology. “I am ready to wait till then,” said Johnson, a recipient of an Energy Conservation Society award in 2008.

Born in 1969, Johnson contracted polio when he was just six months old. He has a hectic work schedule that begins at 5 am with a prayer. A deep passion towards work and life helped him brave the odds.

He launched M-Digital in 1993. According to him, it was his uncle who inspired him and financially helped him to embark on the path of an entrepreneur.

Within a couple of years he could provide employment to more than 10 youngsters. M-Digital products are now  available in more than 50 shops across Kerala.

Women, including his wife Usha, play a special role in assembling devices and Johnson is all praise for their skills.

(This article was published in The New Indian Express newspaper)

Chess prodigy

Putting her heart and soul on the chessboard, 14-year-old C H Meghna from Athanikal has proved herself to be a promising player. The budding chess player secured fourth position in the 30th National Sub Junior Chess Championship 2013 for Girls held in Kolkata recently.

Of the three girls from Kerala who participated in the event, only Meghna managed to get into the list of the first five players. As many as 98 students had showcased their talents at the champioship. Meghna, a class X student of the Silver Hills Higher Secondary School, scored eight points from 11 rounds and secured the fourth position. Her low tie-break score pushed her to the fourth spot and she missed the bronze medal.

Her outstanding performance has earned her a place in the Indian team, which will take part in the London Classic Chess Tournament slated to be held in the first week of December 2013. For the young chess prodigy, playing chess is same as fighting a battle. “She never takes her eyes off the chess board when the game commences,” her father said. Meghna fell in love with chess when she was just four years old. She is rarely at a loss for words when she starts speaking on her passion for chess. “My father is my first guru. He taught me the basics of chess,” Meghna said. She is also thankful to her teachers at the Silver Hills Higher Secondary School for extending their wholehearted support to her.

“I hope she will be the cat’s whiskers at the London Classic Chess Tournament,” said her father C H Atmaj. “We want our girl to be a renowned chess player as she likes,” he added. “Since Meghna feels comfortable with chess, we did not compel her to try any other games,” said Atmaj. The other two girls who participated in the national championship from Kerala, Hilmi Praveen and Bhagya Jayesh, reached 22nd and 26th positions respectively. “Meghna is a promising player. Since she is settled in Kozhikode, I used to give her online coaching,” said her coach and treasurer of the Chess Association of Kerala, T J Suresh Kumar. She has been learning new tactics in chess from Suresh Kumar for the last three years. Ganesh Bhat of Ernakulam was offering training to her when she was a student at the Kendriya Vidyalaya in Ernakulam. Awards and accolades are not new to this chess lover. She has already won 14 Kerala state championships in various categories including U-7(3), U-9 (2), U-11 (4), U-13(1), U15(1), U-17(2) and U-19(1) . She has also won two national chess championships (U-7 National Chess Championship at Goa in 2006 and U-9 National Chess Championship at New Delhi in 2008). At present, Atmaj, the only breadwinner of the family, is struggling to meet the travel expense of his daughter who has got the chance to participate in several world events.

(This article was published in The New Indian Express newspaper-23/08/2013)

The Fruits of Labour and Love

Women complaining about their mothers-in-law should visit Thazhe Nedumpurath Radhakrishnan's house at south Pantheerankavu in Kozhikode district.

Here you can see a rare bonding between his mother Kamalakshi Amma and his wife Shyni, which has benefited the family a lot. The women have been reaping success in vegetable farming for the past two years.

They began the venture last year, when Shyni expressed interest in cultivating snake gourd in a 10 cent plot adjacent to  their house. Kamalakshi Amma made full use of the experience she gained by working with her husband Sankaran Nair, who is a farmer, and stood by Shyni. “We spend many fruitful hours together in the field by watering and looking after the plants,” says  Kamalakshi Amma, 73.

"According to me, agriculture is the most rewarding career", says Shyni while thanking her husband for helping them with levelling and ploughing the land. “The support of our family is remarkable in our joint venture. Without my son and grandchildren it would not have been possible for us to focus more on the endeavour", says Kamalakshi Amma. This year also snake gourd is the main crop. The longest snake gourd they produced is 152 cm long. People from nearby areas approach them for seeds. Tomato, long beans, cucumber and bittergourd are the other vegetables that are grown in their farm.

"To prepare sadya (feast) for this Vishu we mainly used our produce. We were able to give vegetables to my sisters-in-law too", says Shyni.

“Whenever we get free time we prepare fertilisers and pesticides,” says Shyni. "From the very beginning itself we decided to avoid chemical fertilisers in our field. We are fully aware of the ill-effect of chemicals on vegetables", she says.

"They cultivate vegetables not with an aim to market them. They just want to make use of their time and facilities in an organised way", says Radhakrishnan. Most of the vegetables required for a house are being produced in the farm.

According to the proud farmers, cattle manure is the best fertilizer when it comes to vegetables. To meet the requirement, they nurture cattle too. Kamalakshi Amma's husband, 82-year-old Sankaran Nair, is still active in plantain cultivation. At times he visit their farm and gives suggestions to increase the quality of crops. Lower primary students Athul Krishna and Athulya find pleasure in helping their grandmother during vacation holidays.

This article was published in The New Indian Express newspaper-24/04/2014)